Originele titel: Harry Potter and the half-blood prince
Jaar van eerste uitgave: 2005
Gelezen versie: Nederlands
Gelezen uitgave van: Uitgeverij De Harmonie
Aantal pagina's: 490
Het land wordt geteisterd door vreemde rampen en aanslagen, en hoewel het hartje zomer is hangt er een hardnekkige, onheilspellende mist.
In de Ligusterlaan zit Harry Potter 's avonds laat ongeduldig op de komst van professor Perkamentus te wachten. Wat kan er zo belangrijk zijn dat Perkamentus hem bij de Duffelingen op komt zoeken en dat niet wachten kan tot Harry's terugkeer naar Zweinstein? Zou het iets te maken hebben met de oude profetie die Harry aan het eind van zijn vijfde schooljaar gehoord heeft?
Harry's zesde jaar op Zweinstein begint ongebruikelijk, als Voldemort opnieuw aan kracht wint en de werelden van Dreuzels en tovenaars zich steeds meer met elkaar vermengen...
Voordat ik begon met het lezen van dit zesde deel van de Harry Potter serie had ik al een beetje buikpijn. Omdat het een re-read is, wist ik al wat er in grote lijnen zou gebeuren en iedereen die dit boek heeft gelezen weet waarschijnlijk wel waarom ik er een beetje tegenop zag.
In dit boek is weer duidelijk te merken dat iedereen wat ouder begint te worden en ik vind het heel knap hoe Rowling dat niet alleen in het verhaal, maar ook in haar manier van schrijven weergeeft. De leerlingen worden wat serieuzer (al zit er nog steeds veel humor in het verhaal) en omdat Voldemort nu echt is teruggekeerd, is iedereen daar meer mee bezig en dat maakt dat het verhaal nog weer een tikkeltje duisterder is dan het vorige boek al was.
In dit boek krijg ik voor het eerst een klein beetje sympathie voor Draco Malfidus, al houdt het nog steeds niet over. Door zijn bezigheden komt hij minder irritant over, omdat hij daardoor Harry, Ron en Hermelien minder op de nek zit. Mijn favoriete personages zijn nog steeds hetzelfde als in de voorgaande delen van de serie en vooral door Harry Potter en de orde van de feniks vind ik het extra jammer dat de leden van de orde nu nauwelijks aan bod komen voor mijn gevoel - waarschijnlijk door de overload (al klinkt dat negatief terwijl ik het positief bedoel) in het vorige boek.
Ook in dit zesde deel wordt er steeds weer iets meer duidelijk over hoe Voldemort in elkaar zit en hoe de band tussen hem en Harry is. Wat ik leuk vind in Harry Potter en de halfbloed prins is dat Perkamentus er meer in voorkomt, want hoewel hij een van mijn favoriete personages is, zie je hem in de andere boeken eigenlijk helemaal niet zo vaak.
Gedurende het hele boek wist ik wat er ging gebeuren en toch hoopte ik dat het voorkomen kon worden. Steeds dacht ik: 'Luister nou naar hem!' Nogmaals wil ik benadrukken hoe knap ik het vind dat Rowling het voor elkaar krijgt dat ik zelfs bij een re-read nog op het puntje van mijn stoel kan zitten en dat ze ervoor kan zorgen dat ik zo veel om haar personages geef. Ik vind het haast jammer dat ik nu al aan het laatste boek toe ben!
Rating: 5/5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten