Helaas liep dat allemaal anders, onder andere vanwege korte contracten op het werk (geen zekerheid) en hoge huurprijzen. Om toch alvast mijn huis te ontvluchten - ik woonde op dat moment op 13 m2 in een enorm luidruchtig studentenhuis met gedeelde sanitaire voorzieningen, you get the picture - nam ik het huis van mijn broer over. Ook daar deelde ik toilet en douche, maar zijn kamer was groter (21 m2 ongeveer) en zijn huisgenoten minder rumoerig. Een paar maanden later vond mijn beste vriendin alsnog een leuk eenpersoons huisje in Deventer. Ik durfde de stap niet te nemen om met haar iets te huren vanwege de onzekerheden, maar zij wilde wel graag uit huis. Zo gezegd, zo gedaan.
Inmiddels woon ik nu zo goed als een jaar in de oude kamer van mijn broer, hoewel dit was bedoeld als zeer tijdelijke tussenstap. De meeste huisgenoten zijn vervangen door - helaas - minder sociale types dan hun voorgangers, waardoor zelfs een bedreiging tot het lijstje van ongewenste voorvallen behoort. Hoog tijd dus om opnieuw energie te steken in het vinden van een woning!
Momenteel ben ik - nog steeds, grrr - herstellende van een operatie en daar baal ik ontzettend van. Toch geeft het me ook tijd om weer te zoeken naar een huisje. De afgelopen weken heb ik gereageerd op meerdere huizen en afgelopen donderdag stond een ongelooflijk, maar duidelijk (althans, dat dacht ik) bericht op de website van de woningstichting dat luidde als volgt: deze woning wordt aan u aangeboden. Aan mij? AAN MIJ?? Aan mij!!! Omdat ik het niet kon geloven - ik heb pas 13 inschrijfpunten terwijl de andere woningen waarop ik had gereageerd voor 60-80 punten weggingen - belde ik de woningstichting. Ze lieten mij weten dat het bericht op de website betekende dat ik een brief zou krijgen met gegevens voor een afspraak.
Tot dat moment had ik steeds gezegd dat ik niet te enthousiast wilde zijn, want 'wie weet is er een fout gemaakt' of 'wie weet is er iets mis mee' of 'wie weet...' Tja, wie weet? Ik ben gewoon altijd bang om te snel te enthousiast te worden om er vervolgens achter te komen dat het niet klopt. Zo heb ik zelfs aan mijn broer gevraagd of hij ècht ging trouwen of dat het een grapje was, omdat ik niet geloofde dat het echt zover was... (Opmerking: hij liet het weten via whatsapp, dus het had best een grap kunnen zijn!)
Maar na dit telefoontje gingen mijn remmen toch een beetje los; de dame aan de telefoon had het immers gehad over het maken van een afspraak en het eventueel overnemen van spullen. Ik wilde gebakjes gaan halen, maar daar kwam het niet van, omdat ik naar Zwolle ging. Ik dacht dat ik voldoende hersteld was - think again - dus stapte ik in de bus van het dorp van mijn ouders naar de stad die nu nog mijn thuis is, maar niet meer voor lang.
Thuis gekomen lag daar de beloofde brief van de woningstichting. Mijn hart ging sneller kloppen, mijn benen trilden lichtjes en mijn handen werden plakkerig. Jaaa, daar is hij dan eindelijk! Ik scheurde de envelop open en zag daar staan dat de woning voor mij wa... Oh nee, er stond dat ik mocht komen kijken, net als 9 anderen die hadden gereageerd. Qua puntenaantal stond ik op plek 6, wat betekende dat 5 personen het huis moesten afwijzen voordat hij van mij zou zijn.
Wat een domper... Was ik - ondanks mijn reserves - tòch te enthousiast geweest. Gelukkig had ik de gebakjes niet meer gehaald, want er viel helemaal niets te vieren. Omdat ik niet wil opgeven voordat de strijd gestreden is, ga ik morgen naar de bezichtiging - samen met al die anderen. Mijn hoop is vervlogen, maar zoals mijn broer me liet weten: 'Houd hoop en blijf positief; kansen dienen zich niet voor niets aan'. En hij heeft gelijk. Mocht het hem morgen alsnog niet worden, dan komt er wel weer een ander huis.
De kans leek mij erg klein dat er 5 mensen zouden zijn die 'nee' zouden zeggen. Het huis is in mijn ogen namelijk perfect (ik heb de binnenkant nog niet gezien, maar wel een plattegrond). Zojuist keek ik op de website van de woningstichting en inmiddels sta ik op plek 4! Dat zijn er dus nog maar 3 die de woning niet goed genoeg moeten vinden. Ik acht de kans klein, maar om er even een cliché in te gooien: hoop doet leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten