zaterdag 26 maart 2016

Mierenkolonie - Jenny Valentine

Titel: Mierenkolonie
Schrijver: Jenny Valentine
Originele titel: The ant colony
Jaar van eerste uitgave: 2009
Gelezen versie: Nederlands
Gelezen uitgave van: Moon
Aantal pagina's: 205

Ken je dat als mensen zeggen dat ze zouden willen dat de grond openging en hen in een keer opslokte? Nou, als je dat echt wil, kost dat geen enkele moeite. Om één voor half vijf kwam ik uit Camden Town Station en verdween spoorloos. Niemand wist wie ik was. Dat beviel me zeer.

Ik ging op het muurtje van een brug over het kanaal zitten om mijn cola te drinken. Ik deed mijn tas open en keek erin, zomaar. Het was zo'n herrie. Verschillende lagen geluid dromden samen in mijn hoofd en botsten op elkaar, als schapen in een vrachtwagen, waardoor ik moeite had met nadenken. Ik liep één kant van de straat helemaal af, binnenplaatsen op, stopte overal, bekeek alles, en liep via de andere kant het hele eind terug. Het was vuil, alles grijs in plaats van groen, alsof het onder een laag stof zat. Ik had het gevoel dat ik nodig mijn handen moest wassen, ook al had ik nauwelijks iets aangeraakt.

Ik stapte een pub binnen en nam een biertje. De man achter de bar keek me niet aan, vroeg niet hoe oud ik was. Niemand keek. Het leek wel toverij, alsof ik een mantel had gevonden die me onzichtbaar maakte.

Het was het tegenovergestelde van thuis.

Dit boek moest ik lezen en wel om de volgende twee redenen: 1. Het speelt zich af in Londen (dus duh) en 2. Het is geschreven door Jenny Valentine. Eerder las ik al het zeer verrassende boek Het dubbelleven van Cassiel Roadnight en het korte verhaal 10 haltes van haar en ik houd echt van haar schrijfstijl.

Ook in Mierenkolonie komt die prachtige, aparte stijl weer terug. Ze deelt gedachtegangen die mij ook echt aan het denken zetten en haar verhalen zijn altijd net even anders dan je verwacht. De boodschap in het verhaal is ook nog eens supermooi, waardoor ik niet anders kan dan ervan houden.

Het boek is geschreven uit twee wisselende perspectieven, namelijk die van de zeventienjarige Sam en de tienjarige Bohemia. Beide zijn heel verschillend, maar net zo leuk om te leren kennen. In hun flat wonen nog meer mensen, waarvan je vooral Cherry en Isabel leert kennen. Bij Isabel heb ik het meest een beeld en haar zou ik in real life ook wel willen kennen. Ze is zo'n type dat zich met iedereen bemoeit, maar daarmee wegkomt zonder dat je je eraan irriteert. Zie je het voor je? Sam is het spannendste personage in het boek en Valentine krijgt het voor elkaar dat ik niet wist wat zijn echte verhaal was totdat het werd verteld.

Het is maar een dun boek, maar toch is het verhaal voor mijn gevoel helemaal afgerond. Alle eindjes zijn aan elkaar geknoopt, zonder dat het afgeraffeld lijkt te zijn. Ook dit is weer een boek dat eigenlijk voor een jonger publiek is geschreven, maar dat maakte niet heel veel uit. Mierenkolonie is weer een heerlijk, typisch Valentine boek en ze zorgt er opnieuw voor dat ik meer van haar wil lezen. Aanrader!

Rating: 4/5

Geen opmerkingen:

Een reactie posten