Ups & downs 3

Daar gaan we weer!

+ Op het werk zijn twee mensen extra geregeld, zodat ik niet meer in mijn eentje het werk van drie mensen hoef te doen.
+ Weer aan het werk gegaan.
+ Een heerlijke high tea gehad, bijgekletst, geshopt èn uit eten geweest met mijn beste vriendin.
+ In de uitverkoop alvast schoenen voor de winter gekocht (van € 90,= voor € 40,=!), dat is nog eens goed voor mijn spaarplan!
+ Vergeten uit te checken met mijn OV-chipkaart (da's een down), maar daardoor nog lekker een half uur gewandeld.
+ Het enthousiasme van mijn vader toen hij iets nieuws probeerde.
+ Het kapsel voor de bruiloft geoefend en er op die manier achter gekomen dat ik de kapper kan afzeggen; ik kan het zelf!
+ Het was precies droog toen ik weg moest.

- Alle tv-shows waar Charlie Simpson in te zien was gemist, omdat ik die zenders niet ontvang en het op internet niet mogelijk was.

Draaien, draaien, draaien, maar laden ho maar!

- De ramp met vlucht MH17 heeft mij niet persoonlijk getroffen, maar heeft mij wel heel erg geraakt en ik ben er dagelijks mee bezig. Via deze weg wil ik ook mijn steun betuigen aan de nabestaanden van de slachtoffers.
- Geen Kerrang! Magazine kunnen vinden.

Tot de volgende keer!

Money, money, MONEY!

Is het niet oneerlijk dat je veel meer moeite moet doen om geld binnen te halen dan om het uit te geven? Hm, waarschijnlijk niet, maar zo voelt het soms wel. Want hoe hard je ook werkt, aan het eind van de maand is je bankrekening nooit zo vol als je had gehoopt. Daarom wil ik mijn 'spaarplan' van de afgelopen maanden met jullie delen, want dit werkt voor mij erg goed!

Iedere zaterdag pin ik een vast bedrag waarmee ik de hele week moet doen. Ik heb voor mijzelf een bedrag vastgesteld dat naar mijn idee realistisch is voor mijn inkomsten en uitgaven, maar dit bedrag is natuurlijk voor iedereen verschillend. Al mijn uitgaven in winkels, restaurants, voor verjaardagen (alles wat je maar contant kùnt betalen) moet ik van dit bedrag doen. Zo denk ik extra na over aankopen. Natuurlijk heb ik in sommige weken extra kosten die niet van dit bedrag kunnen (drie verjaardagen, fiets kapot, etc.), dan pin ik extra. Maar dit zijn uitzonderingen.

Het bedrag dat ik op vrijdagavond nog over heb, doe ik in een spaarpot. Om dit extra leuk te maken kun je een hele mooie kopen (van het vaste bedrag per week, dat dan weer wel), zodat je extra gestimuleerd wordt om geld over te houden. Want niets (oké, bijna niets) is leuker dan aan het eind van de week je mooie spaarpot tevoorschijn halen en er een nieuwe lading spaargeld in te gooien.

Ik heb twee spaarpotten: één voor kleingeld en één voor briefgeld. In de spaarpot voor briefgeld heb ik verschillende enveloppen zitten voor verschillende doeleinden. Zo had ik er sinds begin dit jaar de volgende drie enveloppen in zitten:
1. Hostel Valencia: bij het boeken konden we niet direct betalen, maar dat geld heb ik wel meteen gepind en in de envelop gedaan. Zo had ik tegen de tijd dat we op vakantie gingen niet het idee dat ik nòg meer geld uitgaf; dit geld was voor mijn idee al weg.
2. Bruiloft: mijn broer en zijn vriendin gaan deze week trouwen en ik wist al vanaf het begin wat voor bedrag ik hun wilde geven. Daarom heb ik op de vrijdagavonden waarop ik briefgeld over had geld in deze envelop gestopt tot het gewenste bedrag. Zo hoef ik nu niet het hele bedrag in één keer te pinnen, waardoor het ook hierbij voelt alsof het mij geen extra geld kost.
3. Sparen: op het moment dat bovenstaande enveloppen 'gevuld' waren, stopte ik ook geld in deze envelop. Dit was geld dat ik meenam op mijn vakantie. Het was uiteindelijk best een mooi bedrag waar ik volgens mij twee of drie dagen mee heb kunnen doen voordat ik moest pinnen. Ideaal!

Nu zit er nog één envelop in de spaarpot, namelijk 'sparen'. Dat komt omdat ik op dit moment niet per se voor iets spaar. Maar goed, ik ben pas net terug van vakantie, dus hier zit nog geen geld in.

Wat ik verder doe om te sparen is pinsparen. Hiermee spaar ik bij iedere pintransactie vijf procent van het gepinde bedrag. Je kunt een maximum per dag aangeven en ook een minimumbedrag dat je op je betaalrekening wilt hebben staan.

Als laatste kijk ik op de dag dat ik loon krijg (het bedrijf waar ik werk betaalt iedere vier weken in plaats van iedere maand) hoeveel geld ik er nog op had staan vóórdat het loon werd overgemaakt. Dit bedrag maak ik vaak in het geheel over naar mijn spaarrekening, maar dit hangt ook af van de verwachte kosten die maand. Als ik denk dat er hoge kosten aankomen dan maak ik minder over en bij lage kosten maak ik meer over.

Met bovenstaande punten hoef ik eigenlijk nooit iets over te boeken vanaf mijn spaarrekening, omdat het reëel blijft en ik niet te overmoedig spaar. Natuurlijk spaar ik via mijn spaarrekening ook voor dingen, dus als ik op vakantie ga dan boek ik wel wat over en ook bij grote aanschaffen voor in huis is dit het geval. Maar goed, waar heb je anders een spaarrekening voor? ;)

Ik hoop dat je iets hebt aan bovenstaande tips. Ook ben ik benieuwd wat jij doet om geld te sparen, dus laat het me weten!

Elke dag een vraag; een dagboek voor 5 jaar

Ik las bij iemand op Twitter dat hij laaiend enthousiast was over dit boek en heel toevallig (echt waar) zag ik het boek die middag op het station in de winkel liggen. Voor die dag had ik er nog nooit van gehoord, maar het leek mij wel wat. Een dagboek voor 5 jaar waarbij je iedere dag een vraag beantwoordt in maximaal 6 regels.

In het verleden heb ik meerdere dagboeken gehad, maar die zijn duidelijk niet voor mij gemaakt. Ik begin altijd vol enthousiasme te schrijven, maar na verloop van tijd zwakt het af. En dat heeft alles te maken met mijn perfectionisme (en doorzettingsvermogen, dat geef ik toe). Als ik eenmaal begin aan een dagboek, dan wil ik dit ook goed doen. Oftewel, alles - en daarmee bedoel ik echt àlles - moet erin komen te staan. Zodra ik een keer een avond moe ben of geen zin heb, 'faal' ik meteen, want ik schrijf niet in mijn dagboek. En zo wil het dat mijn dagboeken allemaal na een week of drie, vier stof liggen te happen. Soms probeer ik na een half jaar de draad nog eens op te pakken, maar dit doe ik slechts halfslachtig. Dan koop ik nog liever een compleet nieuw dagboek, zodat niet zichtbaar is dat er een aantal maanden aan tekst ontbreekt.

Zo niet met dit dagboek. Dit is toegankelijk en vraagt je niet om je hele dag te beschrijven. Iedere dag komt er een nieuwe vraag aan bod en deze vragen lopen ontzettend uiteen. Het allerleukste is nog dat je de komende 5 jaar op exact dezelfde datum exact dezelfde vraag zult beantwoorden. Zo kun je dus zien wat er verandert!

Ik heb het dagboek sinds 6 juni 2014 en kan dus tot en met 5 juni 2018 iedere dag een vraag beantwoorden. Ik hoop dat ik dat wel kan opbrengen, want ik kijk nu al uit naar het eindresultaat :) Het verschil tussen de 24-jarige ik en de 28-jarige ik. Ik ben erg benieuwd!

Op vakantie heb ik hem niet meegenomen, maar daarna heb ik hem meteen weer ingevuld tot de juiste datum. Het leuke is dat er afwisseling is tussen diepgaande en meer oppervlakkige vragen. Zo was de vraag van gisteren: wat voor werk doe je? Dat is geen vraag waar je over hoeft na te denken. Maar er zijn ook vragen als 'wat is de beste eigenschap die mensen kunnen bezitten?', 'wat is je belangrijkste principe?' en 'wat vind je het belangrijkst: vrije tijd, erkenning of geld?' Dat zijn vragen die niet ontzettend moeilijk zijn, maar waarbij je wel moet nadenken en bij jezelf stil moet staan.

Als je het leuk vindt om iets te bewaren van hoe je nu bent, maar je bent geen type voor het standaard dagboek dan raad ik dit boek zeker aan!

 

Ups & downs 2

We zijn alweer aanbeland in een nieuwe week, dus dit is al de tweede Ups & downs!

+ Collega's vonden het maandag geen probleem dat ik later was (zie de eerste down voor de reden).
+ Gezellig gekletst en gegeten met collega's in Antwerpen.
+ Met mijn vader en stiefmoeder heerlijke pannenkoeken gegeten in het dorp.
+ Een Swirl-ijsje gegeten (jammm!).
+ Een high tea gereserveerd voor mijn beste vriendin en mij (nog meer jammm!).
+ Mijn konijn weer gezien toen ik op visite was bij mijn broer.
+ Voor mezelf opgekomen.

- In slaap gevallen in de trein, het station van mijn overstap daardoor voorbij gereden en als gevolg daarvan bijna twee uur langer onderweg geweest naar mijn werk; ik vertrok om 05.50 uur en kwam om 11.00 uur aan.
- Drie weken vakantie zijn in twee dagen werken teniet gedaan door de absurde werkdruk.
- In zoverre gestrest geraakt dat ik me ziek heb gemeld op mijn werk.

Hoewel er hele leuke ups bij zitten, overheersen voor mij de downs deze week. Hopelijk kunnen we dat volgende week weer omdraaien!

Ups & downs 1

Vanaf deze week wil ik iedere zondag mijn hoogte- en dieptepunten met jullie delen. Hoewel dat laatste nogal zwaar klinkt, gaat dat reuze meevallen! De bedoeling is dat ik drie ups en drie downs per week met jullie deel. Komt 'ie!

+ Mijn schattige, vierjarige nichtje kwam logeren.
+ Ik zag een konijn naast het spoor zitten.
+ Charlie Simpson retweette mijn tweet en liked mijn Instagramfoto.
+ (Stiekem een vierde) Eindelijk een plan gemaakt om het schrijven weer op te pakken.
+ (Oeps, nog een vijfde... Sst!) Rock Sound Magazine gevonden na een zoektocht op Schiphol, in Barcelona èn Valencia. Waar ik hem vond? Gewoon in Zwolle, bij Waanders In De Broeren (topwinkel!).
+ (En nog een zesde... Ik haal het limiet van de ups er wel af, want er is niet iets als te veel positiviteit!) Gezellig gegeten en voetbal gekeken met mijn broer en zijn vriendin.
+ Een tòpcadeau (al zeg ik het zelf) gevonden voor de aanstaande bruiloft van diezelfde broer en zijn vriendin. Zooo passend!

+ Een superleuk vrijgezellenfeest gehad voor mijn aanstaande schoonzusje. En ja, ze was ècht verrast dat het op die dag was!
+ Mijn konijn eindelijk weer gezien; sinds mijn avontuur in Antwerpen woont hij bij mijn andere broer.

- Tot op mijn sokken zeiknat geregend.
- Om 06.15 uur gewekt door mijn bovenvermelde schattige nichtje (Ja, ondanks dat is ze nog steeds schattig).
- De tandarts wees mij op een afgebroken vulling.

Zo, drie keer zoveel pluspunten als minpunten deze week. We gaan goed! Wat waren jouw highs en lows? Laat het me weten!

Wat voorafging aan de vorige twee posts

Het is weer eens zover: ik wil schrijven - ik móét schrijven! Maar zoals gewoonlijk weet ik weer eens niet waarover. Ik ga er wel weer meer mee bezig, met mijn eigenlijke droom en passie. Als ik er nou toch ook eens goed in was...

Ik werk sinds mei niet meer vijf dagen in Deventer, maar vier dagen in Antwerpen en één dag in Deventer. Wel allemaal voor hetzelfde werk nog steeds hoor, maar dan grotendeels in de plaats waar het project loopt waar ik voor werk. Ik heb het er ontzettend naar mijn zin en ik vind het superleuk om nu eindelijk eens alle collega's te zien met wie ik tot nu toe alleen contact had via de mail en de telefoon. Tegelijkertijd is het ook erg druk en maak ik lange dagen. Ik sta op maandag om 05.00 uur op om naar Antwerpen te reizen. Op donderdag vertrek ik om 16.00 uur van kantoor en dan ben ik om 19.15 uur thuis, tussendoor verblijf ik in Antwerpen. Op vrijdag werk ik nog gewoon in Deventer.

In eerste instantie zou ik drie dagen (dinsdag t/m woensdag) in Antwerpen werken en de overige twee dagen in Deventer, maar dit werd al snel omgezet naar vier dagen. Na een gesprek met mijn leidinggevende waarin ik aangaf dat het wel erg veel was (ik ben de enige in mijn functie, terwijl er werk voor minimaal twee personen was in de eerste weken), kwamen we samen tot de conclusie dat het dan toch drie dagen moesten blijven. Zo gezegd, zo gedaan - dacht ik... Een week later zat ik met mijn leidinggevende en haar leidinggevende in een gesprek en lieten ze mij weten dat er eigenlijk geen plek meer was in het bedrijf als ik niet vier dagen per week in Antwerpen zou werken. Die vier dagen waren dus echt een must. Ik kon dan wel 'normale' dagen gaan draaien, in plaats van de negen tot tien uur per dag die ik tot dan toe had gewerkt.

Het kwam als een verrassing, zeker na het gesprek een week eerder. En dan bedoel ik geen aangename verrassing. Ik had toch aangegeven dat ik het niet ging trekken als het nog een paar weken zo doorging? Nog een week later - de laatste dag voor mijn vakantie - kwam ik erop terug bij mijn leidinggevende en zei ik dat ik het zeker ging proberen, dat ik het nog steeds heel erg leuk vond, maar dat ik niet kon beloven dat het ook ging lukken. Ze stelde me gerust en zei dat ik eerst maar lekker vakantie moest gaan nemen, daarna kon ik dan vol energie weer beginnen en mijn gewone werktijden aan gaan houden.

Ik heb sinds het gesprek op mijn werk over Antwerpen een verloren gevoel wat mijn werk betreft. Vond ik het tot nu toe alleen maar leuk, nu droom ik toch weer over Engeland, Londen, schrijven, zen worden en genieten (ik typte per ongeluk 'geiten' in plaats van 'genieten', maar daar droom ik toch niet echt van...). Dat komt denk ik ook door de allemachtige drukte in Antwerpen. Ik zit nu aan het einde van mijn drie weken vakantie, maar in plaats van het verwachte frisse, opgeladen gevoel heb ik hoofdpijn en stress over het teruggaan. Niet in de laatste plaats door de druk die er vanaf maandag vol op komt te liggen: ik móét het kunnen, die vier dagen Antwerpen. Anders is het zeer waarschijnlijk over en uit - exit G bij het bedrijf waar ik het zo naar mijn zin heb. Ik hoop ontzettend dat ik het kan, dat ik het trek. Tegelijkertijd ben ik ook heel bang dat het niet gaat lukken, dat ik faal. Dat ik mijn baan, zekerheid en inkomen verlies.

Toch zegt een zacht stemmetje in mijn achterhoofd ook dat het misschien een teken is - een signaal dat ik een keuze heb en kan kiezen voor mijn echte dro(o)m(en) (hierover heb ik ook gegrapt tegen mijn beste vriendin, zij zei hetzelfde - maar stiekem is dat stemmetje er echt). Dit is ook aangewakkerd door het meisje bij Boots in Londen dat mij heeft opgemaakt op de dag voordat ik naar het concert van mijn (andere) dromen ging. Zij kwam uit Ierland en reisde enige tijd rond, waarbij ze haar hart verloor aan Londen. En ze is er gewoon gaan wonen! Had ik de ballen maar...

Maar ik ben bang dingen 'thuis' te missen: mijn familie, beste vriendin, gebeurtenissen waarbij iedereen bij elkaar is en waarbij ik dan ontbreek... Aan de ene kant moet je je dromen najagen en leven, anders krijg je later zeker spijt. Maar aan de andere kant zijn de mensen die je liefhebt het belangrijkste wat er is. Dus wat is Londen - of een andere plaats in Engeland - zonder mijn dierbaren? Het leven daar kan net zo'n sleur zijn, ook daar moet je er wat van maken.

Twaalf jaar geleden verloor ik mijn hart aan Londen, aan Engeland, puur door de mooie taal - ik was er nog nooit geweest. Tien jaar geleden wilde ik zeker een (paar) jaar van mijn leven in Engeland wonen, zo'n vijf jaar geleden zei ik dat vakanties naar mijn droomland voldoende waren. En nu? Nu weet ik het niet meer. Ik ben bang dat ik spijt zal krijgen. Het lijkt alsof ik wéér op zoek ben/moet naar wie ik nu eigenlijk ben en wat ik wil. Ik weet dat hetgene wat me het meest tegenhoudt de eventuele afwijzing of afkeuring van anderen is. Want wat als het 'mislukt'? Als ik ergens niet tegen kan, dan is het wel dat ene zinnetje: 'Ik zei het toch?' Brr, ik krijg er nu al de kriebels van. Ik ben inmiddels al wel zes keer naar Londen geweest trouwens, volgend jaar gaat de vakantie naar een andere bestemming in Engeland. Ik kan niet wachten! Ook heb ik twee cursussen zakelijk Engels gevolgd om mijn honger wat te stillen.

Maar goed, we hadden het over schrijven - mijn grote passie naast Engeland :) Dat is natuurlijk iets wat ik sowieso kan doen, al is het dan naast mijn werk. Daarom heb ik een lijst gemaakt met onderwerpen waarover ik kan schrijven, want een boek schrijven (dat wilde ik al toen ik zeven(!!!) was) is nog een stap te ver. Personages uitdenken gaat uitstekend, maar daarna loop ik al vast. Vandaar mijn eerdere uitspraak over schrijven: als ik er nou toch ook eens goed in was...

Zoals beloofd in twee posts geleden zal ik weer trouwer zijn wat betreft 't Theehoekje. Ik snap dat mijn beloften niet veel waard zijn, toch hoop ik dat jullie gewoon langs blijven komen!

Goed voornemen: check!

Ik las net mijn post over mijn goede voornemens voor 2014 terug en ik zag dat ik één ervan - mijn grootste droom - heb uitgevoerd! Ja, aan de andere heb ik ook zeker gewerkt, maar dit voelt toch als de belangrijkste: ik ben naar een concert van mijn idool Charlie Simpson geweest!

Op 15 mei ben ik naar Londen gevlogen waar ik een dag later het concert heb bijgewoond in de O2 Academy Islington. Ik was vanaf 11.00 uur al steeds in de buurt van het gebouw en om 13.00 uur waren er nog een paar fans. In de middag zagen we de verschillende bandleden, Charlies broer (Edd Simpson van Union Sound Set - zij traden ook op) en - ja ja - zelfs Charlie rende langs! Het is toch vreemd om iemand in het echt te zien als je hem alleen van foto's en video's kent.

Het concert was echt super! Ik stond helemaal vooraan in het midden, hemelsbreed twee meter bij mijn grote (letterlijk en figuurlijk) idool en voorbeeld vandaan. Later ving ik, de grootste kluns als het aankomt op gooien en vangen, nog één van zijn plectrums, ha! Ik heb Young Pilgrim door hem laten signeren (ook door zijn achtergrondzanger Nick Worpole die mij herkende van Twitter, door mijn vele getweet - schaamte en trots tegelijk) èn ik ben met hem op de foto geweest! Eerder ook al met zijn broer en later nog met twee van zijn bandleden, Alex Yeoman en Andrew Balkwill (Nick wilde niet).

De volgende dag vloog ik weer naar huis en had ik een ware kater die nog dagen aanhield - niet van de drank, puur omdat het zó gaaf was. Toen heb ik besloten dat het geen eenmalig avontuur was, maar dat ik volgend jaar zéker weer ga!

De mooiste dag van mijn leven tot nu toe!

De door Charlie Simpson en Nick Worpole gesigneerde cd Young Pilgrim met in de hoek de plectrum

 

 

Shame on me...

Goedemorgennnn!

Het is al even (een half jaar) geleden dat ik voor het laatst heb gepost en dat terwijl één van mijn goede voornemens voor 2014 toch was meer tijd te besteden aan 't Theehoekje. Shame on me... Toch heb ik gisteren een lijst gemaakt met onderwerpen waarover ik de komende weken wil schrijven en heb ik een iets realistischer plan gemaakt. Hopelijk houd ik het nu vol!

In mijn laatste post had ik het over de enorrrme stress en ik voelde ook bij het schrijven stress. Ik houd er enorm van, maar het ging voelen als een verplichting. Zo van: 'Oh nee hè, ik moet ook nog wat posten vanavond'. Dat leek me niet de bedoeling!

Daarom zal ik vanaf nu iedere week in ieder geval twee berichten posten. Ik doe m'n best :)